อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีการเติบโตอย่างต่อเนื่อง ในบางช่วงจะเป็นช่วงที่อัตราการเติบโตของนักท่องเที่ยวขยายตัว อย่างรวดเร็ว สูงกว่าอัตราเฉลี่ยที่ได้คาดการณ์ไว้ ในขณะที่บางช่วงตัวเลขสถิติของนักท่องเที่ยวอาจชะลอตัวหรือลดลงไปบ้าง ซึ่งส่งผลให้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวกลายเป็นสาขาทางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดและเติบโตเร็วที่สุด เมื่อเปรียบเทียบกับอุตสาหกรรมด้านอื่นๆ นอกจากนี้ปัจจุบันมีจุดหมายปลายทางของท่องเที่ยวใหม่ๆ อย่างมากมาย โดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนา เกิดขึ้นมาเพื่อแข่งขันกับจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเดิมที่มีมาช้านาน เช่น ในยุโรปตะวันตก และในอเมริกาเหนือ ส่งผลให้สัดส่วนนักท่องเที่ยวต่างชาติในประเทศกำลังพัฒนาเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 31 ในปี พ.ศ.2533 เป็นร้อยละ 45 ในปี พ.ศ.2551 องค์การการท่องเที่ยวโลกได้คาดการณ์แนวโน้มการเติบโตของการท่องเที่ยวโลกและประเมินการพัฒนาการท่องเที่ยวไว้ จนถึงปี พ.ศ.2563 ซึ่งการขยายตัวในระยะยาวอย่างต่อเนื่องในอัตราการเติบโตเฉลี่ยที่ร้อยละ 4.1 นั้น คาดว่าจะทำให้ในปี พ.ศ.2563 จะมีจำนวนนักท่องเที่ยวโดยรวมเพิ่มขึ้นถึง 1.6 พันล้านคน
การท่องเที่ยวทางเรือเป็นอีกกิจกรรมหนึ่ง ในรายการนำเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งคนไทยและต่างชาติ ด้วยจุดขายที่โดดเด่นในด้านวัฒนธรรม โบราณสถานทางประวัติศาสตร์ วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำ ทัศนียภาพที่งดงามรวมถึงรูปแบบการท่องเที่ยวและเส้นทางการท่องเที่ยวที่มีการพัฒนาไปอย่างหลากหลาย แต่ก็มีอุปสรรคในการพพัฒนาขีดความสามารถทางการท่องเที่ยวของไทย คือ ปัญหาวงจรกับดักราคาต่ำ ซึ่งเป็นผลมาจากที่อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีการแข่งขันกันอย่างรุนแรง โดยใช้การลดราคาและคุณภาพเป็นเครื่องมือสำคัญ เนื่องจากการขาดการดำหนดมาตรฐานของสินค้าและบริการ รวมทั้งขาดระบบการติดตามและควบคุมให้ผู้ประกอบการรักษามาตรฐานของสินค้าและบริการที่กำหนดไว้
วัตถุประสงค์การศึกษา
1. เพื่อทบทวนมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยวที่ได้มีการประกาศใช้ไปแล้ว โดยรวบรวมข้อมูลความคิดเห็นปัญหาและข้อเสนอแนะจากผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนได้ส่วนเสีย (Stakeholder) ทุกกลุ่ม ทั้งผู้ประกอบการด้านการท่องเที่ยว หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน และผู้ใช้บริการที่เป็นนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ
2. เพื่อนำข้อมูล ความคิดเห็น ปัญหาและข้อเสนอแนะที่รวบรวมจากผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนได้ส่วนเสีย (Stakeholder) ทุกกลุ่มจำแนกตามกลุ่มมาตรฐาน เพื่อนำมาพิจารณาปรับปรุงเกณฑ์มาตรฐานและดัชนีชี้วัดของมาตรฐานบริการท่องเที่ยวที่ได้ประกาศใช้แล้วทุกมาตรฐาน เพื่อลดข้อจำกัดต่างๆ สามารถนำมาใช้ได้จริง และสอดคล้องกับการดำเนินธุรกิจ
3. เพื่อนำเกณฑ์มาตรฐานและดัชนีชี้วัดที่ได้ทำการปรับปรุงใหม่ เข้าสู่กระบวนการกลั่นกรองอย่างรอบคอบและรอบด้าน โดยผ่านการประชาพิจารณ์จากผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนได้ส่วนเสีย (Stakeholder) ทุกกลุ่ม
ขอบเขตการศึกษา
1. พื้นที่ที่ทำการศึกษา
ศึกษาใน 4 พื้นที่ได้แก่ กรุงเทพมหานคร กระบี่ เชียงราย ชลบุรี
2. กลุ่มประชากรในการศึกษา
ผู้ประกอบการด้านการท่องเที่ยว หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน และผู้ใช้บริการที่ เป็นนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ
3. ประเด็นการศึกษา
1. ปรับปรุงมาตรฐานการท่องเที่ยว ประเภทบริการท่องเที่ยวจำนวน 1 มาตรฐาน คือ มาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว
2. จัดทำการวิพากษ์เอกสารร่างมาตรฐานและทดสอบภาคสนาม
3. จัดประชุมสัมมนาวิชาการเพื่อรับฟังความคิดเห็น 4 ครั้ง
4. จัดทำแบบตรวจประเมินและขั้นตอนในการตรวจประเมินมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว
5. ทำการทดสอบแบบตรวจประเมินมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว 4 สถานประกอบการ
6. สรุปผลการจัดทำเอกสารมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยวฉบับสมบูรณ์พร้อมแผ่นบันทึกข้อมูล (CD)
นิยามปฏิบัติการ
เรือรับจ้างนำเที่ยว หมายถึง เรือบรรทุกคนโดยสารที่แล่นในลำน้ำหรือทะเลประกอบด้วย 3 ประเภท ได้แก่ เรือกลลำน้ำ และเรือกลเดินทะเลเฉพาะเขต หรือเรือโดยสารประเภทอื่นๆที่ได้รับการจดทะเบียนให้บรรทุกคนโดยสาร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อการท่องเที่ยว
เรือรับจ้างนำเที่ยว ตามมาตรฐานนี้ แบ่งเป็น 3 ขนาด ตามจำนวนการบรรทุกโดยสารดังนี้
1) เรือขนาดเล็ก บรรทุกคนโดยสารไม่เกิน 15 คน
2) เรือขนาดกลาง บรรทุกคนโดยสารจำนวน 16 – 70 คน
3) เรือขนาดใหญ่ บรรทุกคนโดยสารจำนวน 71 คน ขึ้นไป
วิธีการศึกษาและวิธีดำเนินการ
1. ทบทวนมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยวที่ได้มีการประกาศใช้ไปแล้ว โดยรวบรวมข้อมูลความคิดเห็นปัญหาและข้อเสนอแนะจากผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนได้ส่วนเสีย (Stakeholder) ทุกกลุ่ม ทั้งผู้ประกอบการด้านการท่องเที่ยว และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
2. การจัดทำร่างมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว โดยการระดมความคิดเห็นและกำหนดร่างมาตรฐานเบื้องต้น ดังนี้
2.1 ประชุมระดมความคิดเห็นและประมวลข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวข้องรวมไม่น้อยกว่า 25 คน จำนวน 3 รอบๆละ 1 วัน
2.2 สำรวจความคิดเห็นของบุคลากร ภาครัฐและภาคอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม การท่องเที่ยวทางน้ำ รวมถึงภาคประชาชนนักท่องเที่ยวผู้ใช้บริการเรือรับจ้างนำเที่ยว เพื่อยกร่างเกณฑ์มาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว ไม่น้อยกว่า 200 ชุด
2.3 นำร่างเกณฑ์มาตรฐานเข้าสู่การประชุมสัมมนาวิชาการเพื่อรับฟัง ความคิดเห็นของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องภาครัฐและเอกชนจำนวน 4 ครั้ง ๆ ละ 1 วัน ในจังหวัดที่มีศักยภาพทางการท่องเที่ยวทางน้ำสูง ได้แก่ กรุงเทพมหานคร กระบี่ เชียงราย ชลบุรี ทั้งนี้จะต้องมีจำนวนรวมไม่น้อยกว่า 200 คนโดยเสนอให้กรมการท่องเที่ยวเห็นชอบ
2.4 สำรวจภาคสนาม โดยการคัดเลือกสถานประกอบการธุรกิจที่มีศักยภาพสูง ทำการทดสอบร่างเกณฑ์มาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว จำนวน 4 สถานประกอบการ
2.5 นำแนวความคิดที่รวบรวมได้จากการทดสอบในภาคสนามและการสำรวจความคิดเห็นมาปรับปรุงแก้ไขแล้วกำหนดเป็นร่างเกณฑ์มาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยว
- กระบวนการรับรองเกณฑ์มาตรฐาน นำร่างเกณฑ์มาตรฐานเสนอต่อ คณะกรรมการมาตรฐานการท่องเที่ยวของประเทศไทยเพื่อพิจารณาให้ข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะ
- ดำเนินการปรับปรุง เปลี่ยนแปลงหรือแก้ไข ตามข้อเสนอแนะของคณะกรรมการมาตรฐานการท่องเที่ยวไทย
- จัดทำรายงานมาตรฐานฉบับสมบูรณ์
- จัดทำคู่มือ/แบบตรวจประเมินมาตรฐาน
เกณฑ์มาตรฐานที่ใช้ในการพิจารณามารฐานการท่องเที่ยวไทย:มาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยวประกอบด้วย 8 องค์ประกอบ 17 เกณฑ์ 59 ตัวชี้วัด โดยมีรายละเอียดดังนี้
องค์ประกอบที่ 1. สภาพทางกายภาพ เกณฑ์ คือ
1. ตัวเรือ มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัด ดังนี้
1.1 มีใบอนุญาตใช้เรือ
1.2 มีป้ายบอกชื่อ สัญลักษณ์ และเลขทะเบียนของเรือแสดงชัดเจน
1.3 มีทางขึ้น – ลง กว้าง ไม่มีสิ่งกีดขวาง ใช้งานได้สะดวก
1.4 มีป้ายระบุจำนวนผู้โดยสารชัดเจน
1.5 มีป้ายแนะนำการปฏิบัติตัวของผู้โดยสารแสดงไว้อย่างชัดเจน
1.6 มีเครื่องหมายกำหนดแนวบรรทุก(Load Line) ชัดเจนและบรรทุกไม่เกิน
1.7 มีพื้นที่เก็บสัมภาระของผู้โดยสารที่แน่นหนาและใช้งานสะดวก
1.8 มีห้องน้ำที่ถูกสุขอนามัย
1.9 แยกพื้นที่ปลอดบุหรี่ และสูบบุหรี่อย่างชัดเจน อากาศถ่ายเทสะดวก
1.10 มีอุปกรณ์สื่อสารที่มีประสิทธิภาพ
1.11 ติดตั้งไฟต่าง ๆ ที่กฎหมายกำหนดและใช้งานได้ดี
1.12 ตัวเรือสามารถผนึกน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพและระบายอากาศได้ดี
1.13 มีการจัดเก็บเชื้อเพลิงอย่างเหมาะสมและปลอดภัย
2. อุปกรณ์ช่วยชีวิตมีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัด ดังนี้
2.1 มีอุปกรณ์ในลักษณะเครื่องชูชีพ ติดตั้งอย่างเหมาะสมและใช้งานได้ดี
2.2 เครื่องชูชีพทำงานได้ดี มีชื่อเรือหรือเลขทะเบียนเรือที่อุปกรณ์ชูชีพทุกชิ้น
2.3 มีน้ำยาดับเพลิงเรือที่มีประสิทธิภาพ ครบตามจำนวน มีชื่อหรือเลขทะเบียนเรือแสดงชัดเจน
2.4 ในกรณีมีห้องโดยสารที่เป็นช่องกระจกต้องสามารถเปิด – ปิดได้สะดวก หากไม่สามารถเปิดปิดได้ต้องมีค้อนติดตั้งไว้ทุกระยะ 2 เมตร
2.5 มียาสามัญ ชุดปฐมพยาบาล ที่ไม่หมดอายุ และตั้งอยู่ในบริเวณที่เหมาะสม
2.6 มีน้ำดื่มสะอาดสำรองไว้ไม่น้อยกว่า 1 ลิตร ต่อ ผู้โดยสาร 1 คน
องค์ประกอบที่ 2 บุคลากร เกณฑ์ คือ
1. คนขับ (ผู้ควบคุมเรือ/นายท้ายเรือ) และช่างเครื่องมีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัด ดังนี้
1.1 มีความรู้ความสามารถ และประกาศนียบัตรที่ไม่หมดอายุ ตามขนาด ประเภท และเขตการเดินเรือแสดงพร้อมกับบัตรประจำตัวที่ออกโดยหน่วยราชการ
1.2 มีความสามารถศึกษาสภาพกระแสน้ำ ท้องน้ำ ฯ ตลอดระยะทาง
1.3 ตรวจสภาพเรือ ก่อนออกเรือทุกครั้ง
1.4 ไม่ขับขี่เรือด้วยความประมาท ไม่เสพของมึนเมาขณะขับขี่เรือ
2. คนขับ(ผู้ควบคุมเรือ/นายท้ายเรือ)ช่างเครื่องและพนักงานมีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัด ดังนี้
2.1 บันทึกจำนวนหรือรายชื่อผู้โดยสารให้ครบถ้วนทุกครั้งที่ออกเรือและควบคุมไม่ให้ น้ำหนักเกิน
2.2 แนะนำตน และชี้แจงการปฏิบัติตนในสถานการณ์ต่าง ๆ
2.3 แจ้งผู้โดยสารทุกครั้งที่เรือจะผ่านจุดอันตรายและ แนะนำการปฏิบัติตน
2.4 ว่ายน้ำได้และสามารถช่วยเหลือและปฐมพยาบาลผู้โดยสารได้
2.5 มีช่างเครื่องยนต์ประจำเรืออย่างน้อย 1 คน และช่างต้องมีประกาศนียบัตรที่ไม่ หมดอายุ ตามขนาด ประเภท และเขตการเดินเรือ แสดงพร้อมบัตรที่ออกให้โดยหน่วยงานราชการ
2.6 มีเจ้าหน้าที่ผู้มีประสบการณ์คอยให้ความช่วยเหลือ และรักษาความปลอดภัยแก่ผู้โดยสารบนเรือ หรือท่าเทียบเรือ อย่างน้อย 1 คน
3. เจ้าของเรือและผู้ประกอบการ มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
3.1 จดทะเบียนเรือ หรือ มีใบอนุญาตใช้เรืออย่างถูกต้อง และไม่หมดอายุ
3.2 ตรวจสภาพเรือ เครื่องจักร และอุปกรณ์ ตามเวลาที่กำหนด
3.3 ส่งเสริมให้มีการอมรมการปฏิบัติตนในสถานการณ์ ต่าง ๆ อย่างสม่ำเสมอ
3.4 ทำประกันภัยสำหรับผู้โดยสาร(หรือโดยผู้ประกอบการอื่นที่เกี่ยวข้อง)ตามขนาดการบรรทุก และวงเงินไม่น้อยกว่าที่กำหนดใน พ.ร.บ. ประกันภัยบุคคลที่ 3
องค์ประกอบที่ 3 คุณภาพการให้บริการของพนักงาน เกณฑ์ประกอบด้วย
1.ด้านบุคลิกภาพ มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 ปฏิบัติตน และสนทนาอย่างสุภาพ เป็นมิตร
1.2 แต่งกายสุภาพ สะอาด มีสัญลักษณ์พนักงานของเรือชัดเจน
2.ด้านทักษะ มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1 มีทัศนคติ และทักษะที่ดีในการทำงาน มีความรับผิดชอบ
2.2 มีความรู้รอบตัวต่าง ๆ ที่เหมาะสมกับลักษณะการประกอบการ
องค์ประกอบที่ 4 ความเป็นธรรมของการให้บริการของผู้ประกอบการ และพนักงาน เกณฑ์ประกอบด้วย
1. ด้านกฎหมาย มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 ปฏิบัติตามระเบียบ ข้อบังคับ กฎหมายของการคมนาคมทางน้ำ
1.2 ปฏิบัติตามกฎคุ้มครองผู้บริโภค
2. ด้านจริยธรรมและศีลธรรม มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1 รักษาคำมั่นสัญญาในการให้บริการ อาทิ อัตราค่าบริการ การนัดหมาย ฯ
2.2 มีความยืดหยุ่นในการให้บริการโดยไม่ขัดต่อหลักกฎหมาย หรือ ศีลธรรม
2.3 สามารถสื่อสารได้มากกว่า 1 ภาษา ตามลักษณะการประกอบการ
องค์ประกอบที่ 5 สิทธิมนุษยชน เกณฑ์ประกอบด้วย
1. ผู้ประกอบการ มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 ปฏิบัติตามกฎหมายแรงงาน
1.2 ไม่ใช้แรงงานผิดกฎหมาย
2. ผู้ประกอบการและพนักงานมีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1 ไม่สนับสนุนให้มีการทำผิดศีลธรรม
2.2 ให้บริการอย่างเท่าเทียม
2.3 คำนึงถึงความสะดวก ปลอดภัยของ เด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา และคนพิการ
องค์ประกอบที่ 6 มาตรการเกี่ยวกับเรือ เกณฑ์ประกอบด้วย
1. การใช้ทรัพยากร และการรักษาสิ่งแวดล้อม มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 ลดการใช้ผลิตภัณฑ์ที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
1.2 มีการกำจัดของเสียทั้งบนเรือและแหล่งท่องเที่ยวอย่างเหมาะสม
1.3 มีการป้องกันเขม่าควัน และน้ำมันของเรือไม่ให้เป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม
1.4 มีการควบคุมเสียงของเรือ และกิจกรรมนันทนาการให้อยู่ในระดับที่ไม่รบกวนต่อสิ่งแวดล้อม
1.5 กรณีแล่นเรือกลางคืนไม่ใช้การส่องสว่างที่รบกวนสิ่งแวดล้อม
2. การควบคุม มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1 ระมัดระวังไม่ให้เกิดการทำลาย หรือรบกวนธรรมชาติในแหล่งท่องเที่ยว
องค์ประกอบที่ 7 มาตรการเกี่ยวกับแผนและกิจกรรมการท่องเที่ยว เกณฑ์ประกอบด้วย
1. แผนการนำเที่ยว มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 จัดโปรแกรม และสถานที่การนำเที่ยวให้สอดคล้องกับฤดูกาล น้ำขึ้น-น้ำลง เลี่ยงฤดูผสมพันธุ์ และวางไข่ของสัตว์
2. กิจกรรมการท่องเที่ยว มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1.จัดให้มีกิจกรรมการให้ความรู้หรือการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับระบบนิเวศน์ตามความเหมาะสม
2.2 ไม่สนับสนุนให้มีการทำลายระบบนิเวศน์ เช่น เก็บปะการัง ฯ
องค์ประกอบที่ 8 มาตรการเกี่ยวกับกิจกรรม เกณฑ์ประกอบด้วย
1. การสนับสนุน มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
1.1 อนุรักษ์ และสนับสนุน สิ่งที่ดีงามของชุมชน
2. การมีส่วนร่วม มีแนวปฏิบัติและรายละเอียดของตัวชี้วัดดังนี้
2.1 สร้างความเข้าใจ และให้ความร่วมมือกับชุมชน
2.2 เสริมสร้างกิจกรรมที่ชุมชนมีส่วนร่วมและได้ประโยชน์ร่วมกัน
สรุป
เนื่องจากเป็นอุตสาหกรรมบริการที่ประกอบด้วยธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงกันเป็นลูกโซ่โดยมีธุรกิจหลัก ได้แก่ ธุรกิจนำเที่ยว ธุรกิจโรงแรม ธุรกิจเดินทางระหว่างประเทศ และธุรกิจรองได้แก่ ธุรกิจการจำหน่ายของที่ระลึกธุรกิจร้านอาหาร ธุรกิจเดินทางในประเทศ รวมทั้งยังเป็นธุรกิจที่กระตุ้นอุตสาหกรรมต่อเนื่องอื่นๆ ซึ่งก่อให้เกิดการกระจายรายได้ไปสู่ประชากรในระดับรากหญ้าการท่องเที่ยวทางเรือเป็นอีกกิจกรรมหนึ่ง ในรายการนำเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งคนไทยและต่างชาติ ด้วยจุดขายที่โดดเด่นในด้านวัฒนธรรม โบราณสถานทางประวัติศาสตร์วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำ ทัศนียภาพที่งดงาม รวมถึงรูปแบบการท่องเที่ยวและเส้นทางท่องเที่ยวที่มีการพัฒนาไปอย่างหลากหลาย แต่ก็มีอุปสรรคในการพัฒนาขีดความสามารถทางการท่องเที่ยวของไทย คือปัญหาวงจรกับดักราคาต่ำ ซึ่งเป็นผลมาจากการที่อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีการแข่งขันกันอย่างรุนแรง โดยการใช้การลดราคาและคุณภาพเป็นเครื่องมือสำคัญ เนื่องจากการขาดการกำหนดมาตรฐานของสินค้าและบริการรวมทั้งขาดระบบการติดตามและควบคุมให้ผู้ประกอบการรักษามาตรฐานของสินค้าและบริการตามที่กำหนดไว้ วัตถุประสงค์ของการจัดทำมาตรฐานนี้ มีดังต่อไปนี้ 1) เพื่อให้มีการตรวจประเมิน จัดระดับ และยกระดับคุณภาพมาตรฐานเรือรับจ้างนำเที่ยวในประเทศไทย 2) เสริมสร้างภาพพจน์ที่ดีและเพิ่มศักยภาพในการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวของประเทศไทย 3) เพื่อเพิ่มความเชื่อมั่นในด้านความปลอดภัยในการเดินทางท่องเที่ยวทางเรือ ให้กับนักท่องเที่ยว